ΟΧΙ στη
φοροληστεία, το «πάγωμα» μισθών και τις συνεχείς ανατιμήσεις στα καύσιμα, το ρεύμα
και τα είδη λαϊκής κατανάλωσης
-
Ανάκληση των αναστολών εργασίας των
εργαζομένων σε μονάδες υγείας
-
Να χρηματοδοτηθεί επαρκώς
ΤΩΡΑ το Νοσοκομείο και να προμηθευτεί άμεσα το απαραίτητο φαρμακευτικό και
υγειονομικό υλικό, ώστε να μην χρειάζεται να μετακινούνται ασθενείς στην Αθήνα
για θεραπείες
-
Επέκταση ανθυγιεινού επιδόματος και ένταξη στα ΒΑΕ όλων όσων
εργάζονται σε αντίστοιχες συνθήκες
-
Ενίσχυση των δημόσιων μονάδων υγείας και
πρόνοιας με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με επείγουσες διαδικασίες και
μονιμοποίηση των συμβασιούχων
-
Άμεσα μέτρα
προστασίας της υγείας στους χώρους δουλειάς, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τα
σχολεία και τις σχολές.
-
Κατάργηση της
Εισφοράς Αλληλεγγύης και της Ειδικής Εισφοράς για το ΤΠΔΥ.
-
Κατάργηση
του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα και του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής
κατανάλωσης
-
Αυξήσεις στους μισθούς. Επαναφορά του 13ου
και 14ου μισθού
Οι πρωθυπουργικές δηλώσεις - εν μέσω εξάπλωσης του 4ου
κύματος της επιδημίας - ότι «Δεν
γίνεται να έχουμε τρία νοσοκομεία μέσα σε ακτίνα 20-30 χιλιομέτρων» και «Μερικές
φορές έχουμε περιφερειακά νοσοκομεία περισσότερα από όσα θα έπρεπε» μας
θυμίζουν τις αντίστοιχες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών του 2013, που συνόδευαν
το κλείσιμο 8 νοσοκομείων και δεκάδων κλινικών και τμημάτων, με απώλεια
χιλιάδων δημόσιων κρεβατιών. Οι
συνέπειες των απωλειών φάνηκαν ολοκάθαρα στη διάρκεια της επιδημίας!
Ακόμα και τα κυβερνητικά επιχειρήματα για τις συγχωνεύσεις του
2013 ήταν παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται και σήμερα, δηλαδή ότι «θα
ελέγξουν τα πάντα, νοσοκομεία, κόστη, χρησιμότητα, κλίνες», σημειώνοντας
χαρακτηριστικά ότι «σε ορισμένα νοσοκομεία υπάρχει χαμηλή πληρότητα»...
Αν και η επιδημία, με τις ελλείψεις κρεβατιών, και τη μετατροπή
των δημόσιων νοσοκομείων ουσιαστικά σε «μιας νόσου» απέδειξε, ότι για να μην
καταρρεύσει το σύστημα υγείας σε μια κρίσιμη περίοδο, απαιτούνται «εφεδρείες»
σε υποδομές, προσωπικό και εξοπλισμό.
Αντί για την κάλυψη των ελλείψεων, παραμένουν κενές πανελλαδικά δεκάδες
χιλιάδες θέσεις προσωπικού όλων των ειδικοτήτων και συνεχίζεται η μείωση του
αριθμού των μονίμων εργαζομένων στην Υγεία. Για παράδειγμα
στο Νοσοκομείο της Σάμου, στον απαρχαιωμένο οργανισμό από τις 69 θέσεις γιατρών που προβλέπει ο οργανισμός, υπηρετούν
μόνο οι 35,στη νοσηλευτική υπηρεσία από τις 156 οργανικές θέσεις παραμένουν
κενές οι 52 ,καθώς και δεκάδες κενές θέσεις παραμένουν ακάλυπτες σε βοηθητικό, παραϊατρικό και προσωπικό στην τεχνική υπηρεσία. Εξακολουθεί και η απαράδεκτη εμμονή στη στοχοποίηση των υγειονομικών,
για να καλυφθούν οι κυβερνητικές ευθύνες για το 4ο κύμα της
επιδημίας, με αποτέλεσμα να παραμένουν σε αναστολή εργασίας χιλιάδες
συνάδελφοι.
Εξίσου χαρακτηριστική
είναι η δήλωση του πρωθυπουργού ότι: «Το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν είναι υποχρεωτικά
κρατικό σύστημα Υγείας», την ίδια στιγμή, που είναι σε εξέλιξη, διαγωνισμοί σε δεκάδες
νοσοκομεία για την ανάθεση της καθαριότητας, της φύλαξης και της σίτισης σε
εργολαβικές εταιρείες– που θα οδηγήσουν στην απόλυση χιλιάδων συμβασιούχων
εργαζομένων – ενώ και οι αναστολές εργασίας αξιοποιούνται για την επέκταση των
ιδιωτικοποιήσεων στην Τεχνική και Διοικητική υπηρεσία και τα εργαστήρια. Στην
κατεύθυνση αυτή, αξιοποιείται ο νόμος 4413/2016, που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και προβλέπει την
επέκταση των ΣΔΙΤ στον τομέα της Υγείας, ακόμη και για την παροχή νοσηλευτικών
υπηρεσιών.
Ακόμη πιο αποκαλυπτική για τις επιδιώξεις των
επιχειρηματικών ομίλων ήταν η τοποθέτηση του προέδρου της Εταιρείας Management Υπηρεσιών Υγείας,
στην ίδια ημερίδα: «Είναι λάθος να μιλάμε για δημόσια
δωρεάν Υγεία. Η Υγεία είναι προϊόν, έχει
κόστος και πληρώνεται. Το νοσοκομείο είναι επιχείρηση (...) και το μεγάλο σαράκι
είναι η μονιμότητα των εργαζομένων».
Επιβεβαιώνεται επομένως ότι στο νοσοκομείο – επιχείρηση,
όπως το «ονειρεύονται» οι μεγαλοεπιχειρηματίες, το κόστος λειτουργίας θα καλύπτεται
από τις πληρωμές των ασθενών – πελατών, με όσο το δυνατό μικρότερη κρατική
χρηματοδότηση. Δεδομένου ότι στο κόστος λειτουργίας συμπεριλαμβάνεται και η
μισθοδοσία του προσωπικού, για να μπορεί το νοσοκομείο – επιχείρηση να είναι
«αποδοτικό» και «ανταγωνιστικό» με τις αντίστοιχες ιδιωτικές κλινικές, ώστε να
«κλείνει συμφωνίες» με τις ασφαλιστικές εταιρείες και τον ΕΟΠΥΥ (που
σχεδιάζεται να λειτουργεί ως ιδιωτική
ασφαλιστική) θα πρέπει να έχει όσο το δυνατό λιγότερο και φθηνότερο προσωπικό.
Αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ότι
τόσο στη φάση της κρίσης όσο και της ανάκαμψης, χαμένοι είμαστε οι εργαζόμενοι,
που πληρώνουμε, με την ένταση της εκμετάλλευσης, της φοροληστείας και τις
ανατιμήσεις, είτε για να «διασωθούν» είτε για να αυξηθούν τα κέρδη των
επιχειρηματικών ομίλων.
Λογαριάζουν όμως χωρίς τους εργαζόμενους
και δεσμευόμαστε ότι δε θα τους αφήσουμε «σε χλωρό κλαρί». Δεσμευόμαστε να
συνεχίσουμε τον αγώνα για να ανοίξει ο δρόμος ώστε τα επιτεύγματα της επιστήμης
και οι παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας να αξιοποιούνται για την κάλυψη των
λαϊκών αναγκών και όχι για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
Το Διοικητικό Συμβούλιο