Εκδόσεις: Σύγχρονη Εποχή
Ο Αντώνης δε θα σκολάσει απόψε
Το Εργατικό Κέντρο εν όψη της απεργίας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ την Πέμπτη 10 Φλεβάρη, της κινητοποιησης τους στο Υπουργείο Οικονομικών και των κινητοποιήσειων του επομένου διαστήματος με αίτημα
- Να διασφαλιστεί η ενιαία και συνολική παραγωγική λειτουργία της ΛΑΡΚΟ. Να υπάρξει σχέδιο και χρονοδιάγραμμα επισκευής, εκσυγχρονισμού, αύξησης της παραγωγής σε ένα ασφαλές περιβάλλον για τους εργαζόμενους.
- Να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας.
- Να διασφαλιστεί η καταβολή του µόχθου των εργαζομένων στο 100%».
ακόμη μια φορά εκφράζει την αλληλεγγύη του στον δίκαιο αγώνα τους και επαναφέρει στην προταση πολιτισμού το βιβλίο "Ο Αντώνης δε θα σκολάσει απόψε".
Θέμα του βιβλίου είναι τα έργα και οι ημέρες ενός νεαρού ζευγαριού και των παιδιών τους, που φεύγουν από την Τρίπολη για να εγκατασταθούν σ’ έναν από τους οικισμούς της ΛΑΡΚΟ. Η συγγραφέας αντλεί το υλικό της από πραγματικά γεγονότα και καταστάσεις, έτσι όπως τα έζησε η ίδια σαν γιατρός στη Λάρυμνα ή της αφηγήθηκαν γυναίκες της περιοχής.
Είναι η περίοδος της μεγάλης απεργίας του 1977. Στις 27 Γενάρη εκείνης της χρονιάς, σχεδόν 900 εργατοτεχνίτες της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα ξεκίνησαν μια απεργία που κράτησε 110 μέρες. Τα αιτήματά τους ήταν η αύξηση των μισθών κατά σχεδόν 20% και η βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Απέναντί τους είχαν όχι μόνο τον Μποδοσάκη, ιδιοκτήτη της επιχείρησης, αλλά και ολόκληρη την κρατική μηχανή.
Στις 5 Απρίλη, το απόγευμα, έγινε συγκέντρωση έξω από το εργοστάσιο με πρωτοβουλία των γυναικών της Λάρυμνας. Ο στόχος ήταν να μιλήσουν στους εργάτες που έφερνε η εταιρεία καθημερινά με δύο πούλμαν από την Αθήνα και τους χρησιμοποιούσε ως απεργοσπάστες. Να τους πουν για τον αγώνα που έδιναν.
Η 25χρονη ηρωίδα της νουβέλας, σύζυγος ενός εργάτη της «Μεγάλης Μεταλλευτικής Οικογενείας» που θησαύριζε κυριολεκτικά «δένοντας το ατσάλι με τα κομμάτια» των εργαζόμενών της, θ’ ανέβει ένα-ένα τα σκαλιά της ταξικής συνειδητοποίησης. Θα μεταβληθεί από άπραγη χωριατοπούλα σε ατρόμητη αγωνίστρια. Έμπρακτα θα γνωριστεί με την έννοια της εργατικής αλληλεγγύης και θα τολμήσει να ονειρευτεί μια ζωή πολύ πιο φωτεινή και ελπιδοφόρα από τη σκοτεινιά στην οποία την είχαν καταδικάσει να ζει.
Στις 7 Μάη οι νέες διαπραγματεύσεις των απεργών με την εργοδοσία της ΛΑΡΚΟ έφεραν αποτελέσματα και στις 14 Μάη διαφάνηκε η νίκη τους. Η εργοδοσία δέχθηκε να δώσει 17% αύξηση, 15 χιλιάδες οικονομική ενίσχυση και να επαναπροσλάβει τους απολυμένους. Η Γενική Συνέλευση των εργατών αποφασίζει τη λύση της απεργίας κι εκείνοι γυρίζουν στη δουλειά τους νικητές!
«Τα οφέλη από τη νίκη δεν είναι αυτά, που βλέπουμε στα οικονομικά. Είναι αυτά, που θα έρχονται και θα φαίνονται κάθε μέρα από σήμερα. Και δεν ανήκουν μόνο σε εμάς. Ανήκουν σε όλους τους εργάτες. Τους τα προσφέρουμε μαζί με τις θερμότερες ευχές και ευχαριστίες μας, σαν ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης για την καθ’ οιονδήποτε τρόπο συμβολή τους στη νίκη μας…» (Ένωση Εργαζομένων Εταιρείας ΛΑΡΚΟ)
