Συνέντευξη της Βάσως Βρυνιώτη προέδρους του ΔΣ του ΕΚΣ στην "Πανεργατική" του Απριλίου

Για την δράση του Εργατικού Κέντρου Σάμου 

Συνέντευξη με την Βάσω Βρυνιώτη, Πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ σελίδα 18-19

Ποια είναι η κατάσταση στο νησί όσον αφορά τη ζωή των κατοίκων;

Οι συνθήκες ζωής και δουλειάς είναι πολύ δύσκολες. Το κόστος ζωής είναι ιδιαίτερα υψηλό, η ακρίβεια σαρώνει τα πάντα και ο μειωμένος ΦΠΑ (ως αντίβαρο στο μεταναστευτικό) ούτε που φαίνεται στη τιμή των προϊόντων. Υπάρχει κόσμος που αντιμετωπίζει πρόβλημα με το ρεύμα και τη θέρμανση, χαρακτηριστικό ότι υπάρχουν ηλικιωμένοι που φέτος το χειμώνα μας έλεγαν ότι πέφτουν νωρίς για ύπνο και κουκουλώνονται γιατί δεν έχουν θέρμανση! Η συγκοινωνία εντός του νησιού είναι σχεδόν ανύπαρκτη επομένως η οποιαδήποτε μετακίνηση απαιτεί ιδιωτικό μεταφορικό μέσο, άρα πανάκριβο καύσιμο.

Το Νοσοκομείο και τα Κέντρα Υγείας είναι υποστελεχωμένα, με τραγικές ελλείψεις γιατρών σε κρίσιμες ειδικότητες (π.χ πνευμονολόγο, ενδοκρινολόγο, γαστρεντερολόγο κλπ) και μηχανημάτων (μαγνητικό κλπ). Με συνέπεια να απευθύνεται ο κόσμος σε ιδιώτες, όπου σημειωτέον δεν υπάρχει σύμβαση του ΕΟΠYΥ ή να μετακινείται προς τα μεγάλα αστικά κέντρα όπως πχ στην Αθήνα, που σημαίνει ακόμη μεγαλύτερο κόστος. Σκεφτείτε ότι το εισιτήριο στο καράβι Σάμος- Πειραιάς στο κατάστρωμα είναι στα 62,50 €, ενώ η οικονομική αριθμημένη θέση στα 70,00 ευρώ, δηλαδή θες σχεδόν 6 μεροκάματα ανειδίκευτου για να πας και να έρθεις!

Με εισοδήματα καταρρακωμένα από την ανεργία και με τους σεισμόπληκτους 15 μήνες μετά,  να είναι «πρόσφυγες» σε συγγενικά τους σπίτια αφού οι αποζημιώσεις για την αποκατάσταση των σπιτιών τους καρκινοβατούν.

 Όσοι ασχολούνται με την αγροτική παραγωγή βρίσκονται σε απόγνωση μια και η τιμή των προϊόντων τους είναι υπερβολικά χαμηλή παρ’ ότι στο τραπέζι μας φτάνει το οτιδήποτε πανάκριβα, ενώ γεωργικά εφόδια και καύσιμα έχουν κάνει το κόστος παραγωγής τους απαγορευτικό για να συνεχίσουν. Οι δε αυτοαπασχολούμενοι και μικροί εμποροβιοτέχνες βλέπουν τα μαγαζιά τους τους άδεια, αφού ο κόσμος δεν έχει να ψωνίσει.

Και φυσικά αν σκεφτείς ότι οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί αυτό γιγαντώνει το πρόβλημα. Βλέπεις δεν υπάρχει η προστασία των Κλαδικών ΣΣΕ με καλούς όρους. Όπου υπάρχει ΣΣΕ, πχ Ξενοδοχεία,  καταπατείται με εκβιασμούς του τύπου «τόσα δίνω,  πχ 700, 800 για 7μερο, και αν δε θες θα βρω άλλον». Γεγονός το οποίο είναι αντιφατικό όταν ξενοδοχεία κάνουν ακριβές ανακαινίσεις, ξεφυτρώνουν νέα  5στερα, ενώ ο πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων του νησιού βάζει ζήτημα ότι δεν υπάρχουν εργατικά χέρια και καλεί την κυβέρνηση να κάνει συμφωνίες με μισθούς ψίχουλα με πρόσφυγες, μετανάστες κλπ. Άλλωστε τώρα πέρα από τις ήδη υπάρχουσες συμφωνίες του υπ. Τουρισμού και Μετανάστευσης για τους  εγκλωβισμένους στα hotspot φαίνεται ότι έρχεται και νέο κύμα φθηνού και ευέλικτου εργατικού δυναμικού από την Ουκρανία. …

Τους…. «πραγματικούς πρόσφυγες»  σύμφωνα με την ρατσιστικής έμπνευσης δήλωση Μηταράκη.

 

Πώς έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στο νησί όσον αφορά το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό;

Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση πανηγυρίζει γιατί έχει περιοριστεί ο αριθμός των προσφύγων και το παρουσιάζει αυτό ως αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων. Κατά τα άλλα  πάνε κι’ έρχονται οι καταγγελίες - και σε διεθνή μέσα ενημέρωσης - για την απαράδεκτη και εγκληματική τακτική των απωθήσεων – επαναπροωθήσεων που οδηγεί πολλούς κατατρεγμένους στο θάνατο.

Και βέβαια το κέντρο φυλακή στη Ζερβού, αυτή η υπερδομή τύπου «Γκουαντάναμο», είναι εκεί καθημερινά να μας δείχνει τι σημαίνει πόλεμος, εισβολή, τι σημαίνει ΝΑΤΟ, Ε.Ε., ανταγωνισμοί κρατών και μονοπωλίων για το μοίρασμα της ενεργειακής πίτας. Τώρα με τον νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία επιβεβαιώνεται με τραγικό τρόπο αυτό που λέγαμε τα προηγούμενα χρόνια, απέναντι στο ρατσισμό και την ξενοφοβία,  ότι πρόσφυγας μπορεί να γίνει ο καθένας,  αν βρεθεί η χώρα του στη δίνη των μονοπωλιακών ανταγωνισμών και της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης.

Το Εργατικό Κέντρο, η Επιτροπή Ειρήνης, σωματεία και φορείς του νησιού βρίσκονται σταθερά στη πρώτη γραμμή  για απεγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών, για να κλείσει το hotspot σε συνδυασμό με την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την απεμπλοκή της χώρας μας από αυτόν και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, φέρνοντας στο προσκήνιο τον αγώνα για αυτό που έχουν ανάγκη οι λαοί: ζωή και δουλειά με δικαιώματα, χωρίς πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά.

 

Ποια είναι η δράση του Εργατικού Κέντρου Σάμου γενικότερα αλλά και μπροστά στην απεργία και την Πρωτομαγιά;

 

Για όλα αυτά δίνουμε καθημερινά τη μάχη να οργανωθεί η δράση του ΕΚ και των σωματείων με μαζικούς όρους, δίνοντας βάρος στους επόμενους μεγάλους σταθμούς που είναι η Απεργία της 6^ης Απρίλη και της Πρωτομαγιάς, απίρνοντας μέτρα για την επιτυχία τους. Με συνεδριάσεις ΕΚΣ και σωματείων, σύσκεψη για το συντονισμό της δράσης, συγκεντρώσεις στις 25/2 και στις 17/3 για την ακρίβεια και τον πόλεμο, περιοδείες σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, όπως το hotspot όπου εργαζόμενοι με συμβάσεις προσπαθούν να διαχειριστούν ένα σύνθετο πρόβλημα, στα ξενοδοχεία που ξεκινάνε τα καθαρίσματα ενόψει της σεζόν, στα σούπερ μάρκετ, στα χονδρεμπορικά, τις μεταφορικές, σε εργοτάξια και μικρές οικοδομές, στο αεροδρόμιο αλλά και μικρότερες επιχειρήσεις.

Φυσικά δεν ξεκινάμε σήμερα. Έχουμε μια διαρκή παρέμβαση και δράση για όλα τα ζητήματα που απασχολούν το λαό των νησιών μας. Ακόμη και αυτά τα δύο χρόνια που μας έλεγαν να κάτσουμε στα αυγά τους γιατί έχουμε πανδημία, εμείς κάναμε κινητοποιήσεις για την υγεία, τις συνθήκες δουλειάς, το εισόδημα, το προσφυγικό, την αποκατάσταση από το σεισμό. Βγήκαμε σε χώρους δουλειάς, δείξαμε ότι ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο άνθρωπος του μόχθου έχει αποκούμπι και αυτό δεν είναι άλλο από το σωματείο του, από το μαζικό φορέα του, κόντρα στην απογοήτευση και το φόβο που κυριαρχεί. Προσπαθούμε να αντιπαλέψουμε το ζήτημα του χαμηλού βαθμού οργάνωσης και συμμετοχής των εργαζομένων, την απογοήτευση και την ηττοπάθεια και διαπιστώνουμε ότι υπάρχει ελπίδα. Φάνηκε τους προηγούμενους μήνες και από την αύξηση νέων εγγραφών και ψηφισάντων σε εκλογές σωματείων – μελών του ΕΚ.

Το επόμενο διάστημα ακόμη πιο αποφασιστικά οργανώνουμε τη δράση μας διεκδικώντας όσα έχουμε ανάγκη, γνωρίζοντας ότι το δίκιο είναι με το μέρος μας και ότι χωρίς εμάς τους εργαζόμενους δεν μπορεί τίποτα να κινηθεί.