Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, εκ μέρους της Ε.Γ του ΝΤ Σάμου της ΑΔΕΔΥ χαιρετίζουμε τη σημερινή συγκέντρωση και τους χιλιάδες απεργούς διαδηλωτές σε όλη τη χώρα.
Οι εργαζόμενοι και ο λαός έχουν δεκάδες λόγους για να είναι σήμερα στους δρόμους. Σήμερα έχει δεκάδες λόγους για να είναι κάθε εργαζόμενος απεργός και να κάνει υπόθεσή του την οργάνωση της πάλης ενάντια στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννάει φτώχεια, ανεργία, τρομοκρατία, αλλά και πολέμους, θανάτους, προσφυγιά. Με συσπείρωση στα σωματεία μας χρειάζεται κάθε ένας από εμάς να συμβάλει στην άνοδο της διεκδίκησης σε κάθε κλάδο, μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, ώστε η επομένη μέρα να μας βρει πιο δυνατούς, πιο αποφασισμένους.
Ο λαός αγανακτεί εξαιτίας της ακρίβειας, των
μειωμένων εισοδημάτων, της κοροϊδίας με τα ψίχουλα που δίνει η κυβέρνηση
προκλητικά για το ανακάτεμα της φτώχειας. Ο λαός αγανακτεί με την εμπλοκή της
χώρας στους ανταγωνισμούς του μεγάλου κεφαλαίου που στην παρούσα φάση βρίσκει
πολεμική, δολοφονική έκφραση στην Ουκρανία. Όλη αυτή η αγανάκτηση που φουντώνει
μέσα στον λαό πρέπει να γίνει οργανωμένος αγώνας.
Σήμερα δεν πρέπει να είναι «μια ακόμα
απεργία», όπως λένε κάποιοι, αλλά μια απεργία –
σταθμός στη δύσκολη μάχη που δίνουν οι εργαζόμενοι. Και μέσα από τη μαζική
συμμετοχή και τον παλμό των συγκεντρώσεων, επιβάλλεται να δοθεί σήμα κλιμάκωσης
ενόψει και της Εργατικής Πρωτομαγιάς.
Φωνάζουμε ότι δεν πάει άλλο η αθλιότητα με
τον μισθό να κάνει φτερά απ’ τις αρχές του μήνα. Πρώτα ήταν η κρίση και οι
«θυσίες» δήθεν για την ανάπτυξη, για «να σταθεί στα πόδια της η οικονομία» στα
συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων. Στην πανδημία, πάλι οι
εργαζόμενοι κλήθηκαν να σκύψουν το κεφάλι, να περιμένουν «καλύτερες μέρες»,
να δουλεύουν σε χώρους όπου ο κορονοϊός θέριζε, θρηνήσαμε και
εξακολουθούμε να θρηνούμε συναδέλφους μας. Σήμερα καλούν τον λαό πάλι να
κάνει «υπομονή», να παγώνει μέσα στο σπίτι του, να στερείται ακόμα κι απ’ τα
στοιχειώδη.
Σήμερα, συναδέλφισσες και συνάδελφοι, απεργούμε γιατί αναγνωρίζουμε πράγματι την «κρισιμότητα
των καιρών», όπως λένε η κυβέρνηση, η εργοδοσία και οι συνδικαλιστές τους, οι
οποίοι έχουν βαλθεί να υπονομεύσουν την απεργιακή μάχη. Μόνο που όλοι αυτοί
αξιοποιούν την κρισιμότητα αυτών των καιρών για να μας κάνουν να σκύψουμε τα
κεφάλια. Όλοι αυτοί αξιοποιούν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και
το δράμα που ζει εκεί ο λαός, ώστε να προειδοποιήσουν και εδώ τους εργαζόμενους
για τα «χειρότερα» που μπορούμε να πάθουμε. Ο πόλεμος, οι επιπτώσεις του
που φορτώνονται στον λαό, οι κυρώσεις, οι θανάσιμοι κίνδυνοι από τους
αναβαθμισμένους ΝΑΤΟικούς ρόλους που αναλαμβάνει η κυβέρνηση, προσθέτουν ακόμα
περισσότερους λόγους για να βγουν στον αγώνα νέες δυνάμεις. Εμείς λέμε
ότι μόνο με τον λαό στους δρόμους, με χιλιάδες απεργούς, που
αναμετρούνται παλικαρίσια με τους εκβιασμούς της εργοδοσίας και της κυβέρνησης:
Μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί η δύσκολη κατάσταση, με το κεφάλι ψηλά.
Επιστρέφουμε ασυζητητί το επιχείρημα ότι τάχα «όλοι τώρα κάνουμε
ένα βήμα πίσω» και ότι τώρα «είναι κίνδυνος οι διεκδικήσεις». Το κεφάλαιο και η εξουσία του θέλουν τους εργαζόμενους
φοβισμένους, να περιμένουν, να μη διεκδικούν, όσο οι επιχειρηματικοί όμιλοι
κερδίζουν από αυτούς τους σχεδιασμούς. Όσο ο λαός στενάζει απ’ την
ακρίβεια στα καταστήματα τροφίμων, όσο κόβει ακόμα και από στοιχειώδεις ανάγκες
του για να βγάλει τον μήνα, οι βιομήχανοι και οι μεγαλέμποροι πολλαπλασιάζουν
τα κέρδη τους.
Σήμερα, συνάδελφοι, στέλνουμε μήνυμα πραγματικής
αλληλεγγύης στον λαό της Ουκρανίας, που αυτή τη στιγμή φτάνει να πληρώνει
και με το αίμα του τα αποτελέσματα των σφοδρών ανταγωνισμών μεταξύ ΗΠΑ - ΝΑΤΟ -
ΕΕ και Ρωσίας, που η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της χώρας του, τον έχωσαν μέχρι
τον λαιμό σε αυτήν τη σφοδρή σύγκρουση. Στεκόμαστε στην πραγματικά σωστή
πλευρά της Ιστορίας, απαιτώντας να πάψει κάθε συμμετοχή της χώρας στο
μακελειό. «Απεργώ» σήμερα σημαίνει ότι λέμε «όχι» στους
αναβαθμισμένους ΝΑΤΟϊκούς ρόλους που βάζουν τον λαό στο στόμα του λύκου, ότι
λέμε «όχι» στους ευρωατλαντικούς εξοπλισμούς που στραγγίζουν το λαϊκό
εισόδημα.
Η αναμονή έχει αποδειχθεί δηλητήριο, ειδικά σε τέτοιες στιγμές, όταν σε μια βδομάδα συμβαίνουν όσα
δεν έχουν συμβεί σε μήνες και χρόνια. Γιατί ο λαός μπορεί να σωθεί μόνο μέσα
από τον αγώνα του, τον οργανωμένο από τα κάτω, με επιθετικές διεκδικήσεις,
κόντρα σε κυβερνήσεις και εργοδοσία. Πλέον υπάρχει πείρα: Δεν υπάρχουν
«σωτήρες», καμία κυβερνητική εναλλαγή δεν μπορεί να αποτελεί ελπίδα για τους
εργαζόμενους. Μόνο οι αγώνες με μπροστάρη την απεργία, η οποία από μόνη της
μπορεί να μη λύνει το πρόβλημα, αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι είναι το
ισχυρότερο όπλο μας.
Ας θυμηθούμε τη μαζική μεγάλη συμμετοχή στην
πανεκπαιδευτική απεργία του Οκτώβρη ενάντια στην
αξιολόγηση. Ανάγκασε το υπουργείο να κλιμακώσει τον αυταρχισμό, με αποτέλεσμα
σήμερα πρακτικά η αξιολόγηση να ασθμαίνει και να υπάρχουν όροι κλιμάκωσης της
πάλης από μεριάς μας.
Ας θυμηθούμε την απεργία απέναντι στο νόμο
Χατζηδάκη, η οποία είχε μεγάλη συμμετοχή. Ο νόμος αυτός
καταδικάστηκε στη συνείδηση των εργαζομένων. Ακόμα και αν ψηφίστηκε, στην πράξη
σε πολλούς χώρους δεν εφαρμόστηκε με αποτέλεσμα την ανάπτυξη αγώνων
κόντρα στις προβλέψεις όλων των αντεργατικών νόμων, όπως στην e-food, στην Cosco, στη ΛΑΡΚΟ και
αλλού, αγώνες που έφεραν νίκες και δείχνουν τι μπορεί να κατακτήσει ο
οργανωμένος εργαζόμενος.
Η
σημερινή απεργία πρέπει να είναι βήμα κλιμάκωσης.
Όλοι οι εργαζόμενοι μαζί να καταδικάσουμε τις πολιτικές που μας τσακίζουν τα
δικαιώματα, που βάζουν σε κίνδυνο τις ζωές μας.
Σήμερα είναι η σειρά μας, η σειρά των εργαζομένων και του λαού να
μιλήσουν. Είναι η σειρά των εργαζομένων και των
σωματείων μας να δείξουμε τη δύναμή μας.
Όλοι στους δρόμους, όλοι στον αγώνα! Καλή δύναμη!
