Στις 15 Οκτωβρίου 2025 , κατά την την επίσκεψη εγκαινίων του νέου ΤΕΠ, η κινητοποίηση που οργάνωσαν οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου για να αναδειχθούν οι τεράστιες ελλείψεις, δέχτηκε απρόκλητη επίθεση από δυνάμεις ΜΑΤ με χημικά και γκλομπς.
Το
“ΑΤΤΙΚΟΝ” νοσοκομείο από ιδρύσεώς του
προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες για υγειονομική περίθαλψη της Δυτικής Αττικής
κόντρα στην υποστελέχωση. Σε αυτό το νοσοκομείο,, που ακόμα και την ημέρα της
“φιέστας” είχε 130 νοσηλευόμενους σε ράντζα στους διαδρόμους, που 7
χειρουργικές αίθουσες παραμένουν κλειστές λόγω έλλειψης προσωπικού, που
χρωστάνε πάνω από 10.000 ημέρες άδειας στους εργαζόμενους, είχαν την απαίτηση
οι τελευταίοι να παραμείνουν σιωπηλοί χειροκροτητές...
Την
ίδια ημέρα κοινοποιήθηκε εγκύκλιος που καλεί τους υγειονομικούς της 2ης ΥΠΕ να
απαγορεύει την συμμετοχή των υγειονομικών σε συνεντεύξεις χωρίς την προηγούμενη
έγκρισή του.
Δεν μας εκπλήσσει καθώς από
την κατάθεση του αντιδραστικού νομοσχεδίου για το νέο πειθαρχικό δίκαιο στο
δημόσιο, είχαμε επισημάνει ότι θα ενταθεί η επίθεση ενάντια στο συνδικαλιστικό
κίνημα αφού θα θεωρείται παράβαση η κοινοποίηση των κακώς κειμένων…
Το
μοτίβο είναι γνωστό από μία κυβέρνηση που έχει αναδείξει τη συγκάλυψη σε βασικό
συστατικό της πολιτικής της, χέρι- χέρι με την επίθεση σε βασικά δικαιώματα.
Ελευθερία για αυτούς είναι η 13ωρη εργάσιμη μέρα, οι απλήρωτες εργατοώρες-
εφημερίες, η εξαθλίωση του συστήματος Υγείας, όλα στο βωμό αύξησης του κέρδους
των ιδιωτικών κλινικών.
Η
πρόσφατη παράδοση του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη στο Υπ.Άμυνας κινείται
στην ίδια κατεύθυνση: να απομακρύνει από
την πλατεία Συντάγματος ακόμα και την εικόνα του λαού που αντιστέκεται και
πορεύεται ενωμένος. Εντελώς “τυχαία” έρχεται μετά την συγκλονιστική απεργία
πείνας και τελικά δικαίωση του Π. Ρούτσι, ενάντια στην προσπάθεια να ξεχάσουμε
την κρατική ευθύνη στο πολύνεκρο έγκλημα των Τεμπών. Για αυτούς οι νεκροί είναι
τιμημένοι μόνο ως μνημεία- αμίλητοι και ανέκφραστοι βυθισμένοι στη λήθη. Για
εμάς που είναι δικοί μας άνθρωποι- παππούδες, γονείς, αδέρφια, παιδιά μας- είτε
σκοτωμένοι σε άδικους πολέμους είτε από “ατυχήματα” κρατικής αδιαφορίας μας
βαραίνει το χρέος της μνήμης για να μη συμβεί ξανά.
Όσα
μέτρα καταστολής και να πάρουν, είτε νομικά, είτε βίαια, δεν θα καταφέρουν να
μας φιμώσουν. Απαντάμε με ενότητα στα
σωματεία και αγώνα για το μέλλον που ονειρευόμαστε και όχι ζοφερό όπως
περιέγραψε ο ποιητής πριν δεκαετίες...
|
Φυσάει- Ποίηση Τ. Λειβαδίτη Το έθνος μας
απειλείται! Ένας ζητιάνος
ξύνει τ’ αχαμνά του. Σκασμός ,σκασμός
λοιπόν μιλάει ο υπουργός! |
Ποιος είναι; Πρέπει να
εξοπλισθώμεν δια να διασφαλίσουμε S. O. S. Φυσάει, φυσάει
απόψε φυσάει... |
ΚΑΛΟΥΜΕ
ΣΕ ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ