«Οι σουφραζέτες» (Suffragette) της Σάρα Γκαβρόν
Οι Βρετανίδες σουφραζέτες παρουσιάζονται ενίοτε ως πάσχουσες από ανία κυρίες της υψηλής κοινωνίας με εντυπωσιακά καπέλα, που, ελλείψει ενδιαφερόντων, καταπιάνονται με τον πολιτικό ακτιβισμό για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών.
Η ενδιαφέρουσα και καλοφτιαγμένη ταινία της Σάρα Γκαβρόν αφηγείται μια διαφορετική ιστορία για τις σουφραζέτες, με εκλάμψεις ταξικής προσέγγισης, όταν στο επίκεντρό της επιλέγει και τοποθετεί μια νεαρή σύζυγο και μητέρα από την εργατική τάξη, που από παιδάκι δουλεύει στο ίδιο πλυντήριο, υπό άθλιες συνθήκες, με τον εργοδότη συστηματικά να παρενοχλεί σεξουαλικά ανήλικα κορίτσια, που κι αυτά τα θεωρεί ιδιοκτησία του.
Οι εργάτες το ξέρουν, σιωπούν όμως από φόβο αμετάκλητης απόλυσης. Οι γυναίκες δουλεύουν στο ανήλιο και υγρό πλυντήριο, από την ανατολή έως τη δύση του ήλιου, μέσα σε παγωμένα και καυτά νερά και επικίνδυνα χημικά, με ελάχιστη πληρωμή. Το Λονδίνο του 1912, υγρό, βρώμικο και φτωχό, θα μπορούσε με κάποια οπτική «επικαιροποίηση» να σηματοδοτεί το παρόν και κυρίως το δυστοπικό μέλλον της εργατικής τάξης - αν η ίδια δεν φροντίσει να αλλάξει αυτό το μέλλον - σε όποιο καπιταλιστικό μήκος και πλάτος της οικουμένης... Σε σημεία στην ταινία που «σήκωναν» σκάψιμο ώστε να φτάσει κανείς στην ουσία της εκμετάλλευσης, όχι μόνο των γυναικών αλλά και των ανδρών - γιατί κι αυτό το θίγει η ταινία - εκμετάλλευση που όχι μόνο δεν σταμάτησε, αλλά έναν αιώνα μετά ζει και βασιλεύει, η ταινία φρόντιζε γρήγορα - γρήγορα να επαναφέρει την οριοθετημένη «τάξη», επιστρέφοντας στην περιγραφική, γραμμική της αφήγηση.
Το φιλμ «Οι σουφραζέτες» έχει κλασική ανάπτυξη, ενώ μορφικά είναι μετωπικό και παραδοσιακό, χωρίς περίεργες αφηγηματικές τεχνικές. Διατηρεί δε τον συμπαγή και δυνατό της χαρακτήρα όταν υπενθυμίζει ότι τα δικαιώματα δεν χαρίζονται, αλλά κερδίζονται με σκληρούς αγώνες.
Η ηθοποιός Κάρεϊ Μάλιγκαν ερμηνεύει με ευαισθησία τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Μοντ. Της πολύ νέας, αλλά «σπασμένης» από τη βία και τις ωμότητες της ταξικής κοινωνίας, γυναίκας. Η γλώσσα του σώματός της εκφράζει απελπισία, φτώχεια κι εγκατάλειψη. Με αυτά τα δεδομένα, η στράτευση σ' έναν αγώνα γεμάτο θυσίες δείχνεται ως αναγκαιότητα κι όχι ως επιλογή της, ενώ η Μέριλ Στριπ, στο ρόλο της ακριβοθώρητης αστής, ηγετικής σουφραζέτας Εμελιν Πάνχερστ, εμφανίζεται σε μια και μόνο σκηνή. Σημειωτέον ότι πρόκειται για την πρώτη ταινία τα γυρίσματα της οποίας έγιναν μέσα στο βρετανικό Κοινοβούλιο...
Η ηθοποιός Κάρεϊ Μάλιγκαν ερμηνεύει με ευαισθησία τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Μοντ. Της πολύ νέας, αλλά «σπασμένης» από τη βία και τις ωμότητες της ταξικής κοινωνίας, γυναίκας. Η γλώσσα του σώματός της εκφράζει απελπισία, φτώχεια κι εγκατάλειψη. Με αυτά τα δεδομένα, η στράτευση σ' έναν αγώνα γεμάτο θυσίες δείχνεται ως αναγκαιότητα κι όχι ως επιλογή της, ενώ η Μέριλ Στριπ, στο ρόλο της ακριβοθώρητης αστής, ηγετικής σουφραζέτας Εμελιν Πάνχερστ, εμφανίζεται σε μια και μόνο σκηνή. Σημειωτέον ότι πρόκειται για την πρώτη ταινία τα γυρίσματα της οποίας έγιναν μέσα στο βρετανικό Κοινοβούλιο...
Με τους: Κάρεϊ Μάλιγκαν, Ελενα Μπόναμ Κάρτερ, Μέριλ Στριπ, Αν Μαρί Νταφ κ.ά.
Παραγωγή: Μ. Βρετανία (2015)
για να δείτε την ταινία έως τις 30/6/20 πατήστε εδώ
