Συναδέλφισσες και συνάδελφοι…
Κορυφώνεται σήμερα μία μεγάλη προσπάθεια των ταξικών συνδικάτων σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο νησί μας ενημέρωσης, οργάνωσης της δράσης. Εξορμήσεων και περιοδειών σε χώρους δουλειάς, συγκεντρώσεων και κινητοποιήσεων αλλά και περιφρούρησης της απεργίας στο ΚΥΤ του Ζερβού και το Βιολογικό της Ικαρίας ενάντια στο αντεργατικό έκτρωμα που συζητιέται από προχθές στη Βουλή και βάζει ταφόπλακα στα πιο στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα, το 8ωρο και τη συνδικαλιστική δράση.
Με τη σημερινή μας απεργιακή κινητοποίηση στέλνουμε με σαφήνεια το μήνυμα στην κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της: «Πάρτε τώρα πίσω αυτό το αίσχος!». Μία κυβέρνηση που όλο το προηγούμενο διάστημα διαφήμιζε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ότι περιέχει φιλεργατικά μέτρα και τώρα στο βάρος των αντιδράσεων από τους εργαζόμενους φυσάει τη χρυσόσκονη και κάνει λόγο για απαραίτητες πρακτικές που εφαρμόζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μία Ευρωπαϊκή Ένωση που εξύμνησαν και συνεχίζουν να υπηρετούν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ! Και ποιες είναι αυτές οι πρακτικές που πρέπει εμείς τυφλά να ακολουθήσουμε; Είναι τα 10ωρα, η απαγόρευση της απεργίας, το χτύπημα στη συλλογική οργάνωση και δράση, το να απεργείς φορώντας βραχιολάκι ενώ παράγεις τον πλούτο τους αλλά και το να τηλε-εργάζεσαι και να μη μιλάς με τους συναδέλφους σου παρά να είσαι απομονωμένος πίσω από μία οθόνη! Να μας λείπουν όλα αυτά συνάδελφοι! Το λέμε ξανά! Πάρτε πίσω αυτό το τερατούργημα! Εδώ θα είμαστε ξανά και ξανά! Να διατρανώνουμε την αντίθεσή μας και να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας με τα ταξικά μας σωματεία, με το Εργατικό Κέντρο Σάμου, με το ΠΑΜΕ! Κόντρα μάλιστα στις ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ που σαν εντολοδόχος των Βιομηχάνων προσπάθησε να μας πείσει ότι υπάρχουν και θετικές πλευρές στο νομοσχέδιο. Ενώ σαστίζοντας από τις αντιδράσεις των εργαζομένων και τις δεκάδες αποφάσεις σωματείων, εργατικών κέντρων, ομοσπονδιών και της ΑΔΕΔΥ αναγκάστηκε να συρθεί στο να πάρει απόφαση για απεργία προσπαθώντας όμως πρώτα να σπάσει το απεργιακό κλίμα που είχε διαμορφωθεί όλο το προηγούμενο διάστημα. Όπως δηλαδή έκαναν και με την απεργία της Πρωτομαγιάς, όπου στόχος τους ήταν να παρατείνουν απλά τις διακοπές του Πάσχα με τους εργαζόμενους όμως να τους γυρνούν την πλάτη και να συμμετέχουν με επιτυχία στην απεργία στις 6 Μάη.
Συνάδελφοι, είναι πολλά αυτά που
κουβαλάμε ειδικά τους τελευταίους μήνες! Εδώ και ένα χρόνο με το ξέσπασμα της
πανδημίας η χώρα μας μέτρησε χιλιάδες νεκρούς και ασθενείς! Είναι αποκαλυπτικά
τα ρεπορτάζ που γίνονται για τα νοσοκομεία που είχαν 100% θνητότητα στις ΜΕΘ
για τις ελλείψεις υποδομών και εξοπλισμού αλλά και εξειδικευμένου προσωπικού
και δη εντατικολόγων την ίδια στιγμή μάλιστα που τα σωματεία των εργαζομένων
στα νοσοκομεία χρόνια φωνάζουν για τις τραγικές ελλείψεις σε αυτά πόσο μάλλον
σε συνθήκες πανδημίας!
Παράλληλα, δεν πάρθηκαν
ουσιαστικά μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους σε μαζικούς χώρους. Εκεί
δηλαδή που χτυπάει η καρδιά της εργατικής τάξης. Στη βιομηχανία, στα
εργοστάσια, στα σούπερ μάρκετ, στις μεταφορές! Ενώ, από την πρώτη στιγμή, η
κυβέρνηση αποποιείται των ευθυνών της ρίχνοντας το μπαλάκι στους «κακούς
πολίτες που δεν τηρούν τα μέτρα» στοιβάζοντάς τους μέσα στα Μέσα Μαζικής
Μεταφοράς και στα εργοστάσια, ενώ ελλείψει πειθούς αρπάζει το γκλοπ και
ξεκινάει το ξύλο όπως στα επεισόδια άγριας καταστολής στη Νέα Σμύρνη.
Πέρα όμως από όλα αυτά,
συνάδελφοι, κουβαλάμε και άγριες συνθήκες στα εργασιακά μας! Καθώς πολλοί
συνάδελφοι δούλεψαν εξαντλητικά ωράρια (βλέπε εργαζόμενοι σε κούριερ, αποθήκες,
φαρμακεία, νοσοκομεία και σούπερ μάρκετ) με πολλές απλήρωτες υπερωρίες ενώ
πολλοί βίωσαν την ανασφάλεια της αναστολής και των επιδομάτων των 400 και 534
ευρώ που δεν μπορούσαν να καλύψουν καν τις στοιχειώδεις ανάγκες (όπως οι
ξενοδοχοϋπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό και το λιανεμπόριο). Την
σκληρή ανεργία, όμως βίωσαν, συνάδελφοι που έμειναν χωρίς εισόδημα όπως
μουσικοί, καλλιτέχνες και άνεργοι, ενώ όσοι δοκίμασαν την τηλεργασία είδαν τι
σημαίνει να δουλεύεις με ελλιπή εξοπλισμό, με παράλληλη τηλεκπαίδευση και
φροντίδα των παιδιών, από το πρωί μέχρι το βράδυ!
Συνάδελφοι ΩΣ ΕΔΩ!!! Θυσιάζουμε
σήμερα το μεροκάματό μας για να μη θυσιάσουμε τις ζωές μας! Είμαστε εδώ παρόντες
στη σημερινή απεργία για να προστατέψουμε τις ζωές μας τις δικές μας και των
οικογενειών μας! Τα δικαιώματά μας που κατακτήθηκαν με αίμα με αγώνες εδώ και
135 χρόνια! Αγώνες συλλογικούς και οργανωμένους που μας κρατάνε με ψηλά το
κεφάλι για τη νέα λαίλαπα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε! Γιατί εμείς δε θα τα
διπλώσουμε, γιατί εμείς δε θα λογαριαστούμε μετά πανδημίας που έλεγε και ο
ΣΥΡΙΖΑ. Που και τώρα ακόμα βγαίνει με θράσος πρώην βουλευτής του και λέει ότι «Το
εργασιακό νομοσχέδιο του Χατζιδάκη μαθηματικά θα ψηφιστεί όσο μαζική και αν
είναι η απεργία» σαμποτάροντας
τη σημερινή συγκέντρωση ψαρεύοντας για μερικά κουκιά ώστε να ψηφίσει τα ίδια
μνημόνια - να πάρει τα ίδια μέτρα για τη διάλυση κατακτήσεων χρόνων.
Είμαστε εδώ συνάδελφοι! Σας
κοιτάμε στα μάτια και λέμε να σηκώσουμε μαζί τη φωνή μας ώστε να πάει αυτός ο
νόμος στα σκουπίδια! Είμαστε άνθρωποι με αξιοπρέπεια, με δικαιώματα στη ζωή,
εμείς παράγουμε τον πλούτο, χωρίς εμάς δεν κουνιέται φύλλο. Για να καταλάβουμε
όλοι τι περιλαμβάνει αυτό το νομοσχέδιο, έχουμε και λέμε:
Καταργείται η κατάκτηση του αιώνα, το 8ωρο, μετά
από 135χρόνια αγώνων και 101χρόνια από την καθιέρωσή του. Καταργεί τη βάση πάνω
στην οποία υπολογίζεται ο μισθός, το μεροκάματο, η υπερεργασία, η υπερωρία, τα
δώρα, τα επιδόματα κ.α.
Φέρνει διευθέτηση του χρόνου εργασίας,
10ωρη και 12ωρη δουλειά χωρίς πληρωμή υπερωριών με τη δήθεν διάθεση ρεπό.
Έτσι δεν θα ξέρεις αν θα πληρωθείς τα 10ωρα και 12ωρα που δούλεψες όσο και αν
κρατάς ημερολόγιο. Αυτό που οι εργοδότες έκαναν παράνομα δλδ τις απλήρωτες
υπερωρίες το κάνει νόμο. Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι πχ θα δουλεύουν 7 μέρες τη
βδομάδα 10ωρα και 12ωρα στη φουλ σεζόν και υποτίθεται ότι ο εργοδότης θα τους
πληρώνει και ασφαλίζει μέρες και ώρες μετά που θα είναι κλειστό το ξενοδοχείο.
Μας δουλεύουν δηλαδή!
Από την μια ο εργαζόμενος θα δει το οικογενειακό
πρόγραμμα του να τινάζεται στον αέρα όπως και ο ελεύθερος
χρόνος του και από την άλλη πολλές φορές ο χρόνος εργασίας θα ξεπερνά
τα όρια αντοχής του ανθρώπινου οργανισμού με αποτέλεσμα ανεπανόρθωτες
φθορές στο ανθρώπινο σώμα, αλλά και την αύξηση των εργατικών ατυχημάτων.
Ξεκινώντας να πας για δουλειά δεν
θα ξέρεις αν θα δουλέψεις για λίγες ώρες ή αν θα δουλεύεις 12ωρα μέχρι και
13ωρα, όπως προβλέπει η Κοινοτική οδηγία 88/2003 που φτάνει μέχρι και 78ώρες
εργασία τη βδομάδα και διευθετεί το χρόνο εργασίας, όπως και οι προηγούμενες.
Ο ισχυρισμός του υπουργού ότι ο νόμος
δίνει δύναμη στον εργαζόμενο και μπορεί να ζητήσει εκείνος τα 10ωρα και 12ωρα
δουλειάς είναι για γέλια γιατί όλοι ξέρουμε ποιος είναι αυτός που καθορίζει το
ωράριο εργασίας σε μια επιχείρηση και ότι το αποκλειστικό κριτήριο είναι το
κέρδος του εργοδότη. Αυτός κρατάει το μαχαίρι και το πεπόνι και αυτός κόβει τις
φέτες ανάλογα με το συμφέρον του και χρησιμοποιώντας το φόβητρο της απόλυσης.
Ο εργαζόμενος με το νόμο αυτό θα έχει
και μικρότερο εισόδημα. Μέχρι τώρα όσοι έκαναν υπερωρίες «μπάλωναν»
κάποιες αναγκαίες τρύπες εξόδων. Τώρα δεν θα πληρώνετε αυτές τις υπερωρίες αλλά
υποτίθεται ότι ο εργοδότης μετά από πολλούς μήνες θα του δίνει ρεπό, άδεια ή
λιγότερες ώρες δουλειάς. Μειώνει, τέλος, την αμοιβή της
υπερωρίας πάνω από τις 120 κατά το μισό 50%, ενώ μεγαλώνει το ετήσιο όριο
υπερωριών από 120 σε 150 και βάλε.
Καταργεί την Κυριακή Αργία και την
γενικεύει σε περισσότερους κλάδους. Προωθεί την τηλεργασία χωρίς όρια.
Απελευθερώνει τις
απολύσεις, ενώ λέει πως δήθεν προστατεύει από αυτές. Κανένας εργοδότης δεν
χρησιμοποιεί τον πραγματικό λόγο απόλυσης. Ο λόγος που επικαλούνται περισσότερο
είναι αυτός της τάχα μειωμένης απόδοσης και φτάνουν ν’ απολύουν όχι μόνο όποιον
αντιστέκεται αλλά ακόμα και εγκύους. Τώρα θα απολύουν ακόμα πιο
ελεύθερα αφού ακόμα και όταν υπάρχει δικαστική απόφαση ότι είναι άκυρη η
απόλυση δεν θα είναι υποχρεωμένοι να πάρουν πίσω τον εργαζόμενο, όπως συνέβαινε
μέχρι τώρα.
Καταργεί τις Επιθεωρήσεις
Εργασίας, τις μετατρέπουν σε «ανεξάρτητη αρχή» και βάζει επικεφαλής τους
ανθρώπους των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων κλπ.
Καθιερώνει απλήρωτο
διάλειμμα και απλήρωτη «επιφυλακή» αυξάνοντας και με αυτόν τον
τρόπο το ωράριο εργασίας και την απλήρωτη εργασία.
Ορθώνει νέα εμπόδια στην
απεργία και χτίζει τείχος κατά της συνδικαλιστικής
δράσης καθιερώνοντας προσωπικό ασφαλείας στο 1/3 των εργαζομένων της
επιχείρησης έτσι ώστε να δουλεύει η επιχείρηση και να χάνει σημαντικά η
δύναμη-όπλο της απεργίας και των εργαζομένων. Υποχρεώνει το ηλεκτρονικό
φακέλωμα και την ηλεκτρονική ψηφοφορία στην απόφαση ενός σωματείου για
απεργία, εκλογές κλπ δίνοντας τη δυνατότητα επέμβασης της εργοδοσίας στους
εργαζόμενους και ελέγχου της ψηφοφορίας.
Πέρα όμως από τα παραπάνω συνάδελφοι, πρέπει
να έχουμε στο μυαλό μας και το τι ετοιμάζουν για ακόμα παραπέρα. Γιατί βλέπετε
με αυτό το νομοσχέδιο άνοιξε η όρεξη των ενδιαφερομένων και ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων έρχεται με νέες φρέσκιες ακόμα πιο αποτελεσματικές ιδέες
για το ξεζούμισμά μας όπως:
Σε σχόλιο για την Κάρτα Εργασίας
προτείνει την «απαλλαγή των επιχειρήσεων από το γραφειοκρατικό και διοικητικό
βάρος που προκαλεί το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ», ώστε να πάψει και ο όποιος τυπικός
έλεγχος στα ωράρια - λάστιχο. Παίρνοντας «φόρα» από τις διατάξεις για τη 10ωρη
δουλειά, διεκδικεί το απόλυτο «διευθυντικό δικαίωμα» στη διευθέτηση του
εργάσιμου χρόνου, απαιτώντας ακόμα και την τυπική απάλειψη της αναφοράς στο
νομοσχέδιο για συμφωνία του εργαζόμενου!
Ακόμα
περισσότερες αντιδραστικές αλλαγές και απογείωση της «ευελιξίας» ζητούν
οι μεγαλοξενοδόχοι, με την
Πανελλήνια Ομοσπονδία τους να επικαλείται τις «ανάγκες», τις «ιδιαιτερότητες»
και την «έντονη εποχικότητα» του κλάδου.
Δεν τους
φτάνει η καθιέρωση των διακεκομμένων υπερωριών στους μερικά απασχολούμενους,
αλλά ζητούν ακόμα και την απάλειψη της διάταξης που προβλέπει προσαύξηση κατά
12% στην υπερωριακή απασχόληση των 4ωριτών εργαζομένων, επικαλούμενοι
«απρόβλεπτους παράγοντες, που ανατρέπουν τον οποιονδήποτε προγραμματισμό».
Απαιτούν δηλαδή τζάμπα υπερωρίες για τους 4ωρίτες εργαζόμενους ώστε να τους
έχουν όλη μέρα διαθέσιμους.
Χαρακτηριστικές
είναι επίσης οι παρεμβάσεις που έκαναν οι ίδιοι οι εργοδότες στην ηλεκτρονική «διαβούλευση» του νομοσχεδίου. Για
παράδειγμα, η κυβέρνηση για τυπικούς λόγους περιλαμβάνει στο νομοσχέδιο άρθρο
που τάχα κατοχυρώνει το 5ήμερο - 8ωρο, την ίδια στιγμή που το διαλύει με το
πλήθος εξαιρέσεων και με τις προβλέψεις της «διευθέτησης». Εταιρεία που
δραστηριοποιείται στην επίγεια εξυπηρέτηση στα αεροδρόμια απαιτεί να
«εξαιρεθεί» ακόμα και από αυτήν την τυπική πρόβλεψη της 5ήμερης εβδομαδιαίας
εργασίας.
Εκεί που
γίνονται ολοφάνερες οι επιδιώξεις της εργοδοσίας είναι στις αναφορές στο 3ωρο
ανάπαυσης που προβλέπει το νομοσχέδιο να μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο τμήματα
ωραρίου για «σπαστή» απασχόληση. Η εργοδοσία λοιπόν προτείνει στις ώρες αυτές
να συνυπολογίζεται και ο χρόνος του διαλείμματος. Και καταλήγει στο εξής
ανατριχιαστικό, απαιτώντας ουσιαστικά ο εργαζόμενος να είναι όλη μέρα στη
δουλειά και να «μετράει» ως ανάπαυση κάθε λεπτό που δεν ...κινείται: «Ο
περιορισμός 3 ωρών ανάπαυσης (...) δεν ισχύει σε περιπτώσεις που έχει
συμφωνηθεί ο εργαζόμενος να παραμένει στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης και να
βρίσκεται κατά το χρόνο αυτό σε καθεστώς απλής ή άλλης ειδικής ετοιμότητας προς
εργασία (δηλαδή χωρίς να έχει σε εγρήγορση τις πνευματικές και σωματικές του
δυνάμεις)».
Πρόκειται για
εισήγηση εφαρμογής του βάρβαρου συστήματος του «ενεργού και ανενεργού» χρόνου
που βρίσκεται τις σχετικές ευρωπαϊκές Οδηγίες με τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές
πρακτικές» και οι οποίες παραμένουν στη φαρέτρα των κυβερνήσεων προς
νομοθέτηση.
Άλλη μια δήθεν
«βελτίωση» του νομοσχεδίου ήρθε από την ίδια την κυβέρνηση, που ανακοίνωσε ότι θα θεσπίσει την τελεσίδικη απαγόρευση
μιας απεργίας όταν αυτή κριθεί «παράνομη» στα δικαστήρια, ώστε να μην
επαναπροκηρύσσεται από τα παραπάνω συνδικαλιστικά όργανα. Ενώ μην ξεχνάμε την
επίθεση που θα ξεκινήσει –πάντα σε συνέχεια όσων ξεκίνησαν οι προηγούμενες
κυβερνήσεις- στο Ασφαλιστικό!
Συνάδελφοι!
Έχουμε πόλεμο! Έναν πόλεμο με πρόσημο ταξικό ενάντια στην άρχουσα τάξη των
μεγαλοβιομήχανων και εφοπλιστών, των πολυεθνικών και των μεγάλων τουριστικών
ομίλων. Ενάντια σε αυτούς που παρασιτούν στις ζωές μας και αχόρταγοι όπως είναι
καρπώνονται τον πλούτο που ο δικός μας ιδρώτας, ο δικός μας κόπος παράγει!
Έτσι, για να έχουν ολοένα αύξηση στα κέρδη τους. Γι’ αυτό ρυθμίζουν ξανά και
ξανά το νομικό τους οπλοστάσιο. Γιατί στο σάπιο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημά
τους, που βρίθει αδιεξόδων, τις κρίσεις τους θέλουν να τις πληρώνουμε εμείς οι
εργαζόμενοι τα λαϊκά στρώματα! Όπως πληρώσαμε και την προηγούμενη κρίση τους,
την δήθεν κρίση χρέους, τη δήθεν κρίση αξιών, την κρίση που δήθεν προκάλεσαν τα
golden boys. Όπως
πληρώνουμε και θυσιάζουν λαοί τις ζωές τους με τους πολέμους τους! Κι αυτούς
τους κάνουν για να ξεπερνάνε την κρίση τους δημιουργώντας νέες αγορές. Χωρίς να
υπολογίζουν την προσφυγιά και το αιματοκύλισμα που προκαλούν! Και τέλος όπως
πληρώνουμε με τις ίδιες μας τις ζωές την απανθρωπιά τους αφού δε ρίχνουν ίχνος
ευρώ για να φτιάξει ο κόσμος τα σπίτια του μετά το σεισμό εδώ στο νησί μας, να
είναι ασφαλείς να ορθοποδήσουν οι εργαζόμενοι που έμειναν χωρίς δουλειά χωρίς
σπίτια! Γιατί αυτά τα έξοδα δε θα τους φέρουν κέρδη, δε δικαιολογούν τις
επενδύσεις τους, δεν τους συμφέρει.
Δε μασάμε όμως
πια! Μπουχτήσαμε! Τώρα ξέρουμε! Κι αφού ξέρουμε, συνάδελφοι, λέμε ότι εμείς οι
εργαζόμενοι μία επιλογή έχουμε: Να μπούμε ορμητικά στον αγώνα για να αποσυρθούν
οι νόμοι τους! Πρώτα οι αντεργατικοί νόμοι των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ,
ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, μετά οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και το εργασιακό
έκτρωμα του Βρούτση, τώρα το τερατούργημα του Χατζιδάκη. Νόμοι που έρχονται να
διαμορφώσουν όρους ζωής και δουλειάς – λάστιχο!
Γι’ αυτό
συνάδελφοι έχει τεράστια σημασία η το πανελλαδικό πανεργατικό απεργιακό μέτωπο
να έχει κλιμάκωση! Μπαίνουμε μπροστά, οργανωνόμαστε στα συνδικάτα μας,
ενισχύουμε τις ταξικές δυνάμεις στους χώρους δουλειάς μας και κάνουμε σαφές ότι
δε συζητάμε το νομοσχέδιο, δε διαπραγματευόμαστε τους όρους σφαγής μας. Την
ίδια στιγμή η βάρδια των νέων εργαζομένων πρέπει να μπει αποφασιστικά στη μάχη!
Είναι τα νιάτα που γαλουχήθηκαν να έχουν σκυμμένο το κεφάλι, να υπακούουν τον
εργοδότη, που δεν έχουν βιώσει τη μόνιμη δουλειά, τη σταθερή δουλειά, τους
αξιοπρεπείς μισθούς! Που δεν μπορούν να προγραμματίσουν να κάνουν οικογένεια
γιατί δε βγαίνει ο μήνας για τους ίδιους, που μάθανε να αρκούνται στα 400 ευρώ
μισθό! Μα είναι και νιάτα κι εργάτες που μπορούν να σηκώσουν το κεφάλι, να
ορθώσουν τις γροθιές τους, να πατήσουν πόδι, να οργανώσουν τη δουλειά στο
σωματείο, να απεργήσουν και να είναι σήμερα εδώ γιατί δε σηκώνουν το άδικο! Να
παλέψουν μαζί με τις οικογένειές τους και τους φίλους τους να μη γίνουν σκλάβοι
του 21ου αιώνα, να διεκδικήσουν 7ωρο-5ήμερο-35ωρο κόντρα στην
απλήρωτη δουλειά όποτε, όσο και όπως την θέλει ο εργοδότης!
Έτσι
συνάδελφοι με αυτό τον παλμό με αυτή την αγωνιστικότητα πιάνοντας ο ένας το
χέρι του άλλου δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε και το επόμενο διάστημα να
μην υπάρξει χώρος δουλειάς, γειτονιά και πλατεία που να μη γεμίσει με
συζητήσεις και συσκέψεις για τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες των
εργαζομένων! Συζητήσεις και οργάνωση της μάχης ενάντια στα βάρβαρα αυτά σχέδια
της κυβέρνησης και του κεφαλαίου!
Μαζί μας και οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι. Αυτοί που για να επιβιώσουν σε συνθήκες
παραπέρα «απελευθέρωσης» του ωραρίου και για να εξασφαλίσουν ένα ικανοποιητικό
εισόδημα, θα αναγκαστούν να εργάζονται ατέλειωτες ώρες. Χωρίς ξεκούραση, χωρίς
ελεύθερο χρόνο, χωρίς οικογενειακό προγραμματισμό την ίδια ώρα που τα μονοπώλια
θα καρπώνονται τη μερίδα του λέοντος, ενισχύοντας περαιτέρω την κυριαρχία τους.
Μαζί μας και οι μικροί αγρότες! Οι
γυναίκες, οι άνεργοι, οι μαθητές και οι φοιτητές αλλά και οι συνταξιούχοι!
Συνάδελφοι! Για να γίνει όμως ο αγώνας
μας φως κι ελπίδα πρέπει κι εμείς να αποβάλλουμε αντιλήψεις που όλα τα χρόνια μας
σερβίρουν και καταπίνουμε αβίαστα! Πολλοί μας λένε ότι ο εργοδότης που τυχαίνει
να είναι και από το χωριό μου είναι καλός και μου φέρεται καλά. Αλήθεια
συνάδελφοι; Αυτό όμως που δείχνει η εμπειρία είναι ότι ο καλός εργοδότης μας
δηλώνει 4ωρο αντί για 8ωρο, μας βάζει να δουλεύουμε Κυριακάτικα τζάμπα, μας
ζητάει να επιστρέφουμε τα δώρα Χριστουγέννων, μας κλέβει ένσημα. Γιατί ο φίλος
μας, που ας πούμε ότι υπάρχει και η ιδανική περίπτωση όπου τα κάνει όλα με το
γράμμα του νόμου ΤΟΥ, στα δύσκολα θα κοιτάξει το περισώσει το κέρδος του κι
εμάς να μας δείξει την έξοδο της απόλυσης. Επίσης πολλοί μας λένε ότι, ε καλά,
εγώ ήδη δουλεύω 10ωρο και Κυριακές, τι θα αλλάξει τώρα… Ναι συνάδελφοι ισχύει.
Ότι τώρα έρχονται να ψηφίσουν αυτό που χρόνια εφαρμόζουν οι εργοδότες και μας
έχουν «διαπαιδαγωγήσει» να τα αποδεχόμαστε αβίαστα. Άλλο όμως συνάδελφοι είναι
να ξέρεις ότι μπορείς ακόμα να παλεύεις για τις υπερωρίες σου, για την έξτρα αμοιβή
σου, να έχει ο εργοδότης το φόβο ότι θα τον καταγγείλεις στην επιθεώρηση
εργασίας, να έχεις το δικαίωμα να απεργείς και να συνδικαλίζεσαι και δίνοντας
τη μάχη με μαζικούς όρους μέσα από το σωματείο σου να σταματήσεις να δουλεύεις
10ωρα και Κυριακές, κι άλλο να αναγκάζεσαι με νόμο να «διαπραγματεύεσαι» ατομικά
πόσο φτηνά θα πουληθείς! Άλλοι επίσης μας λένε, πως ό,τι και να γίνει, αυτοί θα
τα περάσουν! Μα συνάδελφοι αν ήταν τόσο σίγουροι, τότε γιατί επίσης κυρίαρχο
στο νόμο που φέρνουν είναι τα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση και την απεργία;
Γιατί ξέρουν συνάδελφοι και φοβούνται πολύ καλά τη δύναμη της οργανωμένης
φωνής, τη δύναμη της οργανωμένης αντίδρασης και διεκδίκησης!
Θα ρωτήσουν επίσης κάποιοι. Πρόταση
έχουμε; Ναι, έχουμε! Το πρώτο και το σημαντικότερο να διεκδικήσουμε την
κατάργηση όλων των παλιότερων νόμων όπως ο νόμος 2012 (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) που κατάργησε
τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό. Ο Νόμος 2011 (ΠΑΣΟΚ) που
έκανε τις επιχειρησιακές συμβάσεις να υπερτερούν των κλαδικών. Ο Νόμος 2017 (ΣΥΡΙΖΑ)
που ξεχείλωσαν τον εργάσιμο χρόνο και έφεραν την διευθέτηση με το ΣΥΡΙΖΑ να την
εφαρμόζει στους νοσοκομειακούς γιατρούς με 12ωρα. Αυτός επίσης έφερε το άνοιγμα
των καταστημάτων 32 Κυριακές το χρόνο. Στη τελευταία διακυβέρνησή του νομοθέτησε
περεταίρω εμπόδια για την απεργία, τη συνδικαλιστική δράση, τη δοκιμαστική περίοδο
από 2 μήνες να γίνουν 12, άρα να απολύονται οι εργαζόμενοι χωρίς αποζημίωση.
Ενώ ταυτόχρονα απέναντι σε όλα αυτά
προτάσσουμε το δικό μας κοινό πλαίσιο που είναι η πρόταση νόμου 530 ΕΚ,
Ομοσπονδιών σωματείων που το 2016 κατατέθηκε στη βουλή αλλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ
δεν τη συζήτησε ποτέ. Τότε ζητούσαμε κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που
ψηφίστηκαν με τα τρία μνημόνια, επαναφορά της υποχρεωτικότητας των ΣΣ, αποκατάσταση
του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Ενώ σήμερα το εμπλουτίζουμε απαιτώντας: Κατάργηση
των νομοθετημάτων που αφορούν τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, επαναφορά
κατώτατου μισθού και ημερομισθίου, επιδόματος γάμου, επαναφορά νόμιμης αμοιβής
για υπερεργασία και υπερωρία, του 13ου και 14ου μισθού και της 13ης και 14ης
σύνταξης. Επίσης κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, κατάργηση εξαιρέσεων
από την Κυριακάτικη αργία, κατάργηση του περιορισμού της συνδικαλιστικής
ελευθερίας και έκφρασης, κατάργηση των διατάξεων που περιορίζουν το δικαίωμα
στην απεργία και στις διαδηλώσεις.
Συνάδελφοι με πείσμα, αγωνιστικότητα,
παλμό και αλληλεγγύη συνεχίζουμε δυναμικά! Κλιμακώνουμε την πάλη μας και λέμε
τώρα δυνατά: Δε γυρνάμε έναν αιώνα πίσω! Πρόοδος είναι να γευόμαστε εμείς τον
πλούτο που παράγουμε, να αξιοποιούμε την τεχνολογική και επιστημονική εξέλιξη
προς όφελός μας, να ζούμε με αξιοπρέπεια με μεγαλύτερους μισθούς και
μεροκάματα, με διευρυμένα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, με ασφαλή κτίρια
για μας και τις οικογένειές μας! Νόμος είναι το δίκιο του ιδρώτα και του κόπου
μας και για αυτό θα παλέψουμε! Να πάρουν σάρκα και οστά τα συνθήματά μας για τη
ζωή που δικαιούμαστε! Δυναμώνουμε τον αγώνα μας, κλιμακώνουμε τη δράση μας σε
σύγκρουση με το κεφάλαιο και την πολιτική του, με τα τσιράκια τους μέσα στο
εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος της αντίστασης
και της αντεπίθεσης για σύγχρονους όρους και συνθήκες δουλειάς και ζωής! Καλή
δύναμη, συνεχίζουμε!
